یک کفی جدید کفش می تواند در حین حرکت به درمان زخم پای دیابتی کمک کند

15 نوامبر 2018- دیابت می تواند منجر به زخم هایی شود که حتی بیمار قبل از خونریزی، متوجه ی آن نشده و آن را احساس نمی کند. از آنجایی که این زخم ها نمیتوانند خود به خود بهبود یابند، 14 تا 24 درصد از بیماران دیابتی در آمریکا، انگشتان پا، قسمت پایین پا و یا تمام پای خود را از دست می دهند.
محققان دانشگاه Purdue یک کفی جدید برای کفش این افراد ساخته اند که می تواند به فرایند بهبود زخم 15 درصد از آمریکایی هایی که دچار زخمهای ناشی از دیابت در کف پای خود هستند، در حین حرکت کمک کند.
پرفسور بابک ضیایی استاد مهندسی برق و کامپیوتر در دانشگاه پوردو ، گفت: یکی از راه های درمان این زخم ها، دادن اکسیژن به آنها است، ما سیستمی را ایجاد کرده ایم که به تدریج اکسیژن را در طول روز آزاد می کند تا بیمار بتواند تحرک بیشتری داشته باشد.
زخم های دیابتی معمولا ناشی از تخریب اعصاب به دلیل قند خون بالا است که باعث از بین رفتن حس در انگشتان پا یا بخشهای بالاتر پا می شود.
از بین رفتن احساس درد، حس برخورد یا اصابت با اجسام و یا درک برجستگی یا فرو رفتن اجسام ریز در پا را از بین می برد و در نتیجه آسیب وارد شده به پوست، اغلب دیده نشده و منجر به زخم می شود. بالا بودن قند خون بهمراه خشکی پوست؛ به عنوان یک نتیجه از دیابت، روند بهبود زخم را بیش از حد طولانی می کند.
دکتر Desmond Bell ، متخصص پا در پیشگیری از زخم و جلوگیری از قطع عضو، در بیمارستان Memorial ، گفت: ما معمولا برای درمان زخم های دیابتی، بافت مرده را از سطح زخم برداشته و راه هایی را برای کاهش فشار یا وزن بدن بر زخم، به بیمار توصیه می کنیم. استاندارد طلایی برای درمان این زخم ها، استفاده از یک total-contact cast[1] یاTCC  برای ایجاد محیطی محافظ برای پا است. او گفت: اگر می توانستیم آزمایش کنیم که این کفی تحویل دهنده ی اکسیژن به محل زخم در داخل TCC چه مقدار خوب عمل می کند، می توانستیم یک راه برای کمک به بهبود فرایند ترمیم زخم بیابیم.
محققان پوردو با استفاده از لیزر، لاستیکی سیلیکونی را به شکل کفی کفش درآورده و سپس مخازنی را در آن ایجاد کردند که اکسیژن را تنها در قسمتی از پا که زخم است، تحویل می دهد.
دکتر Hongjie Jiang ، محقق در زمینه مهندسی برق و کامپیوتر، گفت: سیلیکون انعطاف پذیر است و نفوذ پذیری آن نسبت به اکسیژن خوب است. ماشینکاری لیزری به ما کمک می کند تا این نفوذپذیری را تنظیم کنیم و فقط محل زخم را، که با کمبود اکسیژن مواجه است، هدف قرار دهیم تا بقیه پا را با اکسیژن بیش از حد مسموم نکنیم.
کفی ساخته شده ی فعلی می تواند اکسیژن را حداقل به مدت هشت ساعت در روز تحت فشار وزن کسی که حدود 53 تا 81 کیلوگرم وزن دارد (117-179 پوند) به محل زخم تحویل دهد. محققان می گویند: این کفی می تواند برای هر مقدار وزنی بطور اختصاصی ساخته شود.
محققان بر اساس مشخصات زخم در نسخه ی پزشک و تصاویر پا، از تولید کننده می خواهند که یک کفی مناسب با شرایط زخم و وزن بدن بیمار را طراحی و بسازد و یک بسته از کفی های از پیش پر شده با اکسیژن را برای بیمار ارسال می کنند.
مهندس Vaibhav Jain، یکی از فارغ التحصیلان دوره کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک پوردو و یکی از پژوهشگران تحقیق اخیر گفت: این سفارشی سازی با هزینه ی کم قابل انجام است.
در ادامه، محققان می خواهند از طریق چاپ 3 بعدی، کل کفی را بدون نیاز به قالب گیری و ماشین کاری لیزری بر اساس قالب، بسازند. آنها همچنین قصد دارند از آنها برای درمان زخم های واقعی دیابتی استفاده کنند تا بتوانند تاثیر اکسیژن رسانی به محل زخم را با این روش، بر روند بهبود زخم ارزیابی و بهینه سازی کنند.
مهندس Jain گفت: ما مایل هستیم این فناوری را به دست کاربر برسانیم و از هر تکنیکی برای ساده سازی جریان تولید، استفاده خواهیم کرد.
این مقاله در مجله ی Materials Research Society Communications ، منتشر شده است.تکنولوژی تولید این کفی، ثبت اختراع شده است و محققان در حال حاضر به دنبال شرکای تجاری می گردند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2018-11-ulcers-diabetes-insole-on-the-go.html